نظام رتبه بندی QS برای دانشگاه های برتر جهان
نظام رتبه‌بندی جهانی QS به منظور ارائه اطلاعات درباره دانشگاه‌های جهان به دانشجویان شکل گرفته است. QS هر سال دانشگاه‌های جهان را بر اساس ۶ شاخص با وزن‌های متفاوت رتبه‌بندی می‌کند.
«شهرت علمی» با ۴۰ درصد تأثیر، مهم‌ترین شاخص در رتبه‌بندی QS است. برای محاسبه شهرت علمی یک نظرسنجی جهانی برگزار می‌شود و از دانشگاه‌ها می‌خواهند تا درباره بهترین مجموعه علمی در رشته خودشان اظهارنظر کنند. بطور مثال برای آماده کردن رتبه‌بندی سال تحصیلی ۲۰۱۶ – ۲۰۱۷ ، ۷۴ هزار و ۶۵۱ شخصیت دانشگاهی در این نظرسنجی شرکت کرده‌اند.
«نسبت دانشجو به تعداد اعضای هیئت علمی» پارامتر تأثیرگذار دیگر بر این نظام رتبه‌بندی است. بر این اساس هرچه تعداد دانشجویان نسبت به اعضای هیئت علمی کمتر باشد کیفیت آموزش بهتر خواهد بود. اثرگذاری این شاخص در نتیجه‌گیری نهایی ۲۰ درصد است. همان‌طور که اشاره شد، موسسه کواکارلی سایموندز تا سال ۲۰۰۹/۱۳۸۸، رتبه‌بندی خود را با همکاری نشریه آموزش عالی تایمز انگلستان منتشر می‌کرد؛ اما از آن سال به بعد و با جدا شدن موسسه تایمز، به تنهایی اقدام به انتشار رتبه‌بندی خود می‌کند. رتبه‌بندی این موسسه با عنوان «بهترین دانشگاه‌های جهان» توسط US News & World Report و در آمریکا منتشر می‌شود.
این موسسه هم اکنون اطلاعات مربوط به ۳۳۷۴۴ پژوهشگر و استاد دانشگاه‌های مختلف سراسر جهان را برای ارائه رتبه‌بندی خود دنبال می‌کند. از جمله شاخص‌های این رتبه‌بندی می‌توان به میزان استناد به مقالات، نسبت استاد به دانشجو، و تعداد استادان و دانشجویان بین‌المللی دانشگاه‌ها اشاره کرد.
علاوه بر رتبه‌بندی دانشگاه‌های دنیا، این موسسه با همکاری روزنامه Chosun Ilbo کره جنوبی، هر ساله فهرستی از ۲۰۰ دانشگاه برتر آسیا را نیز ارائه می‌کند که گاه با فهرست جهانی آن اندکی تفاوت دارد. رتبه‌بندی این موسسه یکی از معتبرترین رتبه‌بندی‌های دانشگاه‌های دنیا محسوب می‌شود.
پیشنهاد مطالعه: سایت معرفی بورسیه در آلمان | استادی پلن چیست؟